برای اینکه بتونم به صبوری و تدریج برگردم، لازمه که یک کاری رو شروع کنم که مجبور باشم هر روز و بدون عجله برای رسیدن به آخرش، انجام بدم.
از بچگی توی قران خوندن با دوتا مسئله رو به رو بودم.
اول اینکه اولین سوره قران بقره بود. و چون شروع میکرم به خوندن هرچی میخوندم تموم نمیشد، اعصابم خرد میشد که چرا به آخرش نمیرسه، تا برم سوره بعدی و دوم اینکه ؛ دوست نداشتم زمان طولانی، طول بکشه تا یه دور کامل قران رو بخونم. میخواستم سریع برسم جز آخر و یه دور خونده باشم. برای همین تند تند میخوندم. گاهی روزی دوتا جز، بعد خسته میشدم. میدیدم وقت نمیکنم، نمیتونم توی روز اینهمه بخونم، نا مرتب میشد خوندنم، بینش فاصله می افتاد. گاهی یه روز ، یک جز دو جز میخوندم و گاهی دو هفته نمیخوندم. چون فرصت نمیکردم و همیشه نیمه کاره قرانم رها می شد.
این که برسم به آخر باعث شد هیچ وقت نتونم قران خوندن روزانه و مداوم داشته باشم.
ولی حالا که دارم بر میگردم به تدریج، روزی دو صحفه نه بیشتر و نه کمتر ده دقیقه الی یه ربع و یه آیه تفسیر از هر آیه ای که دوست دارم شروع میکنم.
درباره این سایت